آریا-منتخب(1)
در این مقاله آموزشی به مباحث زیر خواهیم پرداخت:

ترئونین

تکنولوژی تولید اسیدهای آمینه به صورت سنتتیک که جزو پیشرفت های شگرف علم تغذیه در صنعت دام و طیور می باشد امکان تنظیم دقیق تر مقادیر اسیدهای آمینه و کاهش سطح استفاده از کنجاله های روغنی (با توجه به سطوح بالای مواد ضدتغذیه ای و اثرات نامطلوب بر سلامت و پارامترهای عملکردی) در جیره های غذایی را برای متخصصان تغذیه فراهم نموده. استفاده از فرم سنتتیک اسیدهای آمینه علاوه بر بالانس بهتر پروفیل اسیدآمینه در جیره غذایی امکان کاهش سطح پروتئین خام را فراهم نموده که می تواند به افزایش سلامت حیوان و کاهش هزینه های اقتصادی کمک شایانی نماید. (بهترین حالت تنظیم جیره غذایی بیان اسیدهای آمینه به صورت قابلیت هضم ایلئومی SID یا پروتئین ایده آل می باشد)در حال حاضر ۳ اسیدآمینه متیونین، لیزین و ترئونین به فرم سنتتیک در بازار ایران به صورت تجاری موجود می باشد( فرم سنتتیک تریپتوفان، والین و آرژنین نیز به صورت تجاری در اروپا و امریکا مورد استفاده قرار می گیرد). یکی از نکات بسیار حائز اهمیت که متاسفانه در کشور ما کمتر مورد توجه قرار گرفته استفاده از اسیدآمینه ترئونین در جیره غذایی (طیور) می باشد. ترئونین سومین اسیدآمینه محدود کننده رشد در جوجه های گوشتی بوده (در جیره های بر ذرت و کنجاله سویا) که کمبود آن علاوه بر تاثیر بر پارامترهای عملکردی می تواند سبب کارایی استفاده از اسیدهای آمینه گوگرد دار(متیونین و سیستئین) و لیزین گردد. مکمل کردن ترئونین در جیره های غذایی می تواند با کاهش سطح پروتئین خام جیره غذایی به بهبود سطح سلامت پرنده، کاهش هزینه و مشکلات زیست محیطی کمک نماید. از جمله مهمترین اعمال متابولیک-فیزیولوژیک ترئونین در بدن می توان به افزایش مقاومت سیستم ایمنی(بهبود پاسخ ایمنی- نمودار ۱) ، افزایش طول پرزهای روده و مشارکت در ترشحات روده ای ( نمودار ۲) ، مشارکت در سنتز گلایسن و سرین، رشد بهینه پر و بهبود ضریب تبدیل غذایی اشاره نمود. افزایش طول پرزهای روده می تواند با فراهم کردن سطح جذبی وسیع تر سبب بهبود قابلیت جذب مواد مغذی و در نتیجه پرت کمتر در دستگاه گوارش گردد (شکل زیر). احتیاجات غذایی ترئونین می تواند بسته به عواملی نظیر: سن، جنس، سویه، سطح پروتئین خام و مواد اصلی تشکیل دهنده جیره غذایی متفاوت باشد که بایستی توسط یک متخصص تغذیه مشخص گردد. مقادیر مورد نیاز ترئونین جیره غذایی در منابعی مانند NRC، کاتالوگ های مربوط به سویه های مختلف و برخی مطالعات انجام شده در این زمینه ذکر شده است. روبینز (۱۹۸۷) در تحقیقی مقدار نیاز ترئونین را به صورت ۳/۷ درصد پروتئین خام جیره غذایی بیان کرد. در مطالعه ای دیگر احتاجات ترئونین در جوجه های نر ۰/۶۸ تا ۰/۷۹ درصد و در جوجه های ماده ۰/۵۸ تا ۰/۷۵ درصد مشخص گردید کید و کر. ۱۹۹۶). نکات مهم و حائز اهمیت نوع ایزومر و فرم ترئونین مورد استفاده در جیره غذایی می باشد. تنها ایزومر ال-ترئونین برای بدن دارای ارزش بیولوژیکی بوده و استفاده از سایر ایزومرهای آن فاقد ارزش می باشد (برخلاف متیونین که ایزومر دی و ال دارای ارزش بیولوژیکی بسیار مشابهی برای بدن می باشد). استفاده از فرم گرانول ترئونین نیز می تواند به افزایش پایداری، بهبود میکس، کاهش پرت در زمان ساخت خوراک (با توجه به مقادیر مصرف کمتر ترئونین در مقایسه با متیونین و لیزین این امر اهمیت بیشتری دارد) و افزایش کیفیت عملکرد در دستگاه گوارش منجر شود. معمولا درگیری با کلستریدیوم یکی از مشکلات شایع (تاثیر سوء بر رشد و بازده اقتصادی) در گله های مرغ گوشتی می باشد. در ادامه نتایج مربوط به یکی از مطالعات جالب و متمایز در مورد اثر افزودن ترئونین در سطوح مختلف به جیره غذایی در شرایط درگیری گله با کلستریدیوم ارائه می گردد. نتایج این تحقیق نشان داد افزایش مقادیر استفاده از ترئونین در زمان درگیری با کلستریدیوم پرفرینجنس سبب افزایش مصرف خوراک به مقدار ۱۴۸ گرم و وزن روزانه(رشد) به میزان ۱۲۹ گرم گردد.(Poultry Science. 2012. 91:643–۶۵۲). بنابراین می توان بیان کرد افزایش سطوح استفاده از ترئونین در محیط های پرورش با ریسک آلودگی بالاتر می تواند منجر به بهبود صفات عملکردی در گله های مرغ گوشتی گردد (نمودار ۳ ). نمودار ۳- تاثیر وضعیت بهداشت محیط پرورش بر نسبت ترئونین به لیزین قابل هضم مورد نیاز برای وزن، بازده خوراک، وزن و بازده لاشه و تولید گوشت سینه در جوجه های گوشتی ۲۱ تا ۴۲ روزه نتایج مطالعه ای دیگر نیز تصدیق کنند این موضوع است که افزایش مقادیر استفاده از ترئونین در جیره غذایی با پروتئین خام پایین ( سطوح پایین تر پروتئین خام میتواند منجر به کاهش فشار متابولیک بدن پرنده، کاهش دفع ازت، بهبود کیفیت بستر و در نهایت افزایش سطح سلامت شود) می تواند بر پارامترهای عملکردی و سود پایان دوره تاثیر مثبتی داشته باشد (جدول زیر). نتیجه : بنابراین با توجه به مطالب فوق و نتایج مطالعات مختلف در این زمینه می توان قاطعانه بیان کرد که استفاده از اسیدآمینه ترئونین در جیره غذایی می تواند تاثیرات مثبتی بر سلامت روده، بهبود رشد و عملکرد اقتصادی و کاهش مشکلات زیست محیطی در جوجه های گوشتی داشته باشد. محاسن استفاده از ال-ترئونین در خوراک: – افزایش وزن بدن، بهبود ضریب تبدیل غذایی و ضریب تولید – بهبود عملکرد سیستم ایمنی – کمک به پر در آوری – بهبود رشد و عملکرد قلب و عروق ، کبد، اعصاب مرکزی – توازن دقیق تر اسیدهای آمینه در جیره – ترشح بهتر موسین و آنزیم های گوارشی – رشد بهتر پرزهای روده – کمک به سنتز گلایسین و سرین

*
*

1 + 15 =