پر شترمرغ و نحوه آماده کردن آن بسیار مهم است از این رو که پر شتر مرغ تقریباً شناخته ترین و قدیمی ترین تولیدات شترمرغ است (همانطور که در بحث تاریخچه به آن پرداختیم).کیفیت این پرها منحصر به فرد است و کارایی های ویژه ای دارد. پر شتر مرغ به دلیل تولید الکتریسیته ساکن بالا، بهترین وسیله برای ساخت وسائل تمییز کننده به شمار می آید علاوه بر آن در تزئیین لباس و دکوراسیون از آن استفاده می شود. تا به حال هیچ ابزار دیگری بوجود نیامده که مانند پرهای شترمرغ الکتریسیته ساکن را جذب کرده و مانند آن به یک ابزار نظافت کارآمد تبدیل گردد. پرهای شترمرغ را می توان بی رنگ نموده و یا با انواع رنگها، رنگ آمیزی کرد.در مقاله قبلی درمورد پوست شترمرغ و نحوه آماده کردن آن بررسی شد. در این مقاله در مورد پر شترمرغ و نحوه آماده کردن آن بررسی می گردد.
پر شتر مرغ
پر شتر مرغ یکی از اجزای مهم بدن این پرنده است که در فرایند پرواز و حتی راه رفتن تأثیر بسزایی دارد. این پر، به شکل بسیار خاصی طراحی شده است تا به شترمرغ اجازه دهد با سرعت و استحکام بیشتری حرکت کند.
پره شترمرغ از مجموعه پرهای بلند و باریک این پرنده است و به عنوان یکی از پرهای بسیار با ارزش و منحصر به فرد، اغلب در صنایع هواپیمایی و فضایی استفاده می شود. این پرها از جنس فلزی و یا کامپوزیتی تهیه می شوند و با توجه به نیازهای هواپیما یا فضاپیما ، شکل، اندازه و طرح آنها تغییر می کند.
همچنین پر شتر مرغ می تواند برای محافظت از پرنده در برابر شرایط آب و هوایی سخت و همچنین در برابر حملات شکارچیان، نقش بسیار مهمی داشته باشد. این پر به دلیل شکل و طراحی خاص خود، به شترمرغ اجازه می دهد تا در برابر بادهای شدید و شتابهای قوی تعادل خود را حفظ کند.
در کل، پر شتر مرغ یکی از اجزای حیاتی و مهم بدن این پرنده است که در مکانیک پرواز و استحکام بدن شترمرغ تأثیر زیادی دارد. همچنین، با توجه به خصوصیات منحصر به فرد آن، در صنایع هواپیمایی و فضایی نیز به کار می رود.
از هر شتر مرغ تا سن کشتار (۱۴ ماهگی) تقریباً یک کیلوگرم پر بدست می آید. هر شترمرغ تقریباً ۲۴ شاه پر بزرگ و زیبا روی هر بال خود دارد (جمعاً ۴۸ تا) که پس از رسیدن به سن بلوغ و در شرایط آب و هوایی مساعد می توان هر ۸ ماه یکبار آنها را چید. با ارزش ترین پرها، پر سفید شترمرغ نر است.
از این پرها که از کیفیت بالاتری برخوردارند برای تزئین لباس های مد روز و دکوراسیون بخصوص در صحنه های تأتر استفاده می کنند.
در ایران نیز از این پرها مراسمات مذهبی محرم، برای تزئین علم ها به فرم های ساده یا رنگ شده استفاده میشود. بهترین پرها از پرندگانی که در نواحی خشک تر پرورش می یابند بدست می آید.
چهار مرحله تکاملی پرهای شتر مرغ که طی میکنند؟
=کرکهای پس از بیرون آمدن از تخم
=پرهای زمان جوجه گی
=پرهای دوران جوانی
=پرهای دوران بلوغ
به تدریج پرهای دوران بلوغ جایگزین پرهای دوران جوانی شده (۱۶ ماهگی به بعد) و در دوران ۲ سالگی به نهایت تکامل خود می رسند.
در پایان این مرحله بدن شترمرغ نر از پرهای سیاه و بال و دم این پرنده از پرهای سفید پوشیده شده است. شترمرغهای ماده رنگ قهوه ای تا خاکستری پرهای دوران جوانی خود را همچنان حفظ می کنند.
پر شترمرغ و نحوه آماده کردن آن
طبقه بندی پرهای شترمرغ را با توجه به خصوصیات آنها ؟
طول پر: یک پر خوب حداقل ۷۰ سانتی متر درازا دارد.
پهنا و شکل پر: هرچه پرها پهن تر (حداقل ۳۰ سانتی متر) و شکیل تر باشند مرغوب تر هستند.
تراکم و یکنواختی
ضخامت ساقه پر
عاری بودن از هرگونه عیب
درخشندگی و براقی
چه تکنیک های مختلفی برای چیدن پرها وجود دارد؟
کوتاه کردن، همان قیچی کردن ساده پرها
کشیدن پرها
کندن پرها با ساقه
چگونگی چیدن و برداشت پرچیست ؟
قبل از آنکه پرنده کشتار گردد می توان دو بار نسبت به چیدن پر آن اقدام نمود. یک بار زمانی که جوجه شش تا هشت ماهه بوده و بار دوم زمانی که پرنده در سن ۱۴ ماهگی برای ذیح آماده گردیده است.
در پرندگان غیر پرواری سن معمول برای اولین پر چینی ۱۶ ماهگی بوده و پس از آن در شرایط اقلیمی و مدیریتی مناسب می توان هر هشت ماه یکبار پر چینی کرد. این پر چینی مداوم بعد از ۴ تا ۵ سال منجر به افت کیفیت پرها می شود.
نکاتی پیرامون چیدن پر طول عمر شترمرغ ۴۰ الی ۵۰ سال می باشد ولیکن پرهای شترمرغ فقط تا سن ۱۵ سالگی ارزش تجاری دارند. پرهای بالای cm 30 مناسب چیدن می باشند. پرهای شترمرغ را می توان در سن ۶ الی ۸ ماهگی چید ولیکن اگر این کار را انجام ندهید بهتر است زیرا:
به علت استرسی که در حیوان ایجاد می شود احتمال پائین آمدن میزان گوشت تولیدی در حیوان وجود دارد.
کاهش ارزش تجاری چرم زیرا فولیکول ها هنوزبه رشد کامل خودشان نرسیده اند و پوست نازک می باشد.
بهتر است پرهای شترمرغ را بعد از سن ۱۴ماهگی هر ۱۰ ماه تا سن ۱۵ سالگی چیده شود البته پرهای حیوان بعد از ۶ ماه از چین قبل به رشد کامل خود می رسند ولی برای جلوگیری از آسیب رساندن به پوست بهتر است که فاصله بین چینها ۱۰ماه باشد و بعد از این زمان (۱۵ سال) پرها دیگر ارزش تجاری ندارند دقت شود که پرهای پشت و گردن زیاد کوتاه نشوند زیرا موجب آفتابزدگی وسوختگی پوست می شوند. در دوره تولید مثلی نبایستی پرهای حیوان چیده شوند زیرا باعث کاهش اعتماد به نفس حیوان (زیبائی)، استرس و در نهایت باعث کاهش تولید مثل می شود. بهترین ماه ها برای پر چینی آبان – آذر و دی می باشند. در اب وهوای سرد کشیدن پرها بایستی با دقت انجام پذیرد زیرا ممکن است از رشد مجدد آنها جلوگیری به عمل آید.
