آریا-منتخب(1)
در این مقاله آموزشی به مباحث زیر خواهیم پرداخت:

۴ راه برای بهبود تراکم استخوان مرغ های تخم گذار

سلامت اسکلتی مرغ های تخم گذار در سراسر چرخه ی تخم گذاری همیشه دارای اهمیت زیادی بوده است اما در سیستم های بیرون از قفس، مرغ امکان فعالیت بدنی بیشتری پیدا کرده که این خود چالش های تازه ای به همراه دارد. یکی از مسایل عمده ی رفاهی که صنعت تولید تخم مرغ با آن روبروست، رخداد زیاد شکستگی استخوان یا دفرمیته ی آن در سیستم های بیرون از قفس و درون قفس است. شکستگی استخوان ها تنها نگرانی های رفاهی نیستند بلکه می توانند همچنین تاثیری منفی بر تولید تخم مرغ بگذارند. مطالعه های پیشین برای بهبود سلامت اسکلتی بر روی کار بر محیط زیست و مواد غذایی در طی فاز تخم گذاری متمرکز شده اند. با این حال، در این مرحله شاید بهبود وضعیت کیفیت استخوان ها و حفاظت در برابر شروع پوکی استخوان خیلی دیر باشد. پولت ها در ۱۲ هفتگی به اندازه ی طبیعی اسکلتی خود رسیده، در پی آن استخوان مغزی تشکیل شده که نهایتا تا ۱۹ درصد کل بدن را تشکیل می دهد. پولت ها مصرف کمتر خوراک را در آغاز روزهای تخم گذاری تجربه کرده و به صورت ژنتیکی ظرفیت آن را دارند که به اوج میزان تولید خود برسند؛ ذخیره ی قابل توجه بدنی برای مرغ های جوان در آغاز دوره ی تخم گذاری بسیار ضروری است تا بتوانند عملکرد رضایت بخشی را از خود نشان دهند. ۱ – سنگ آهک با اندازه ی تکه های بزرگ را به پولت های خود بخورانید در آزمایش هایی در دانشگاه نبراسکا Nebraska ، مرغ های Lohman Brown و Bovan White هم بر روی کف سالن یا در battery brooders گذاشته شده و رژیم هایی که به آن ها خورانده شده حاوی سنگ آهک درشت دانه و نیز ریزدانه بوده اند و قطر آن ها به ترتیب کمتر از ۰.۴۳۱ و ۰.۸۹۷ میلیمتر بوده است. از سنین ۱۸ تا ۵۴ هفتگی، به همه ی مرغ ها رژیم یکسانی خورانیده می شود. رژیم حاوی آهک درشت دانه تر، باعث افزایش چگالی معدنی استخوان در ۱۸ هفتگی می گردد. پولت های پرورش یافته در قفس همچنین دارای چگالی معدنی بیشتر استخوان نسبت به پولت های آزاد پرورش یافته در ۱۸ هفتگی بوده اند. مرغ های نژاد سفید نیز چگالی معدنی استخوانی بیشتری نسبت به مرغ های نژاد قهوه ای دارند. در طی این فاز ٬احتمال شکستگی استخوان در پولت های تغذیه شده با ذرات ریزتر سنگ آهک ۲.۸ برابر بیشتر از آن هایی بوده که با ذرات درشت تر سنگ آهک تغذیه شده اند. در طی فاز تخم گذاری، پوسته ی تخم مرغ در مرغ های تغذیه شده با ترکیب درشت، سنگین تر بوده اند. در سن ۵۴ هفتگی، مرغ هایی که در فاز پولتی با ذرات درشت تغذیه شده بودند شانس کمتری برای شکستگی استخوان نشان داده اند. حال اگر نوع نژاد آن ها را لحاظ نکنیم، تغذیه ی پولت ها با سنگ آهگ درشت مواد معدنی استخوانی را در آغاز بلوغ جنسی افزایش داده و احتمال آسیب استخوان در طی فازهای تخم گذاری و پولتی را کاهش داده است. ۲ – تعدیل نسبت کلسیم به فسفر در جیره ی پولت ها کاهش میزان فسفر در رژیم های رشد دهنده ی پولت ها به ترتیب از ۰.۳۵ به ۰.۲۵ و از ۰.۳۰به ۰.۲۰ درصد در پولت های تغذیه شده با ذره های درشت و ریز سنگ آهک به ترتیب کمتر از ۰.۴۳۱ و ۰.۸۷۸ میلی متر به ازمایش گذاشته شده است. همه ی پرنده ها در قفس ها نگهداری شده و به آن ها رژیمی یکسان در سنین صفر تا پنج هفتگی داده شده است، رژیم رشددهنده از هفته ی پنجم تا ۱۴ هفتگی و رژیم توسعه دهنده از ۱۴ تا ۱۸ هفتگی به آن ها خورانیده شده است. تغذیه با ترکیب دارای دانه ی درشت سنگ آهک به پولت ها وزن بدن را در طی فاز پولتی و فاز تخم گذاری افزایش داده است و این موضوع در صورتی رخ داده که تنها میزان فسفر کمی به پولت ها خورانیده شده باشد. استفاده از میزان های کمتر فسفر در طی فاز پولتی درصدهای بعدی پوسته های تخم مرغ ها را بهبود بخشیده است. گنجانیدن میزان های متفاوت فسفر و سنگ آهک درشت تاثیری بر رخداد بدشکل شدن استخوان در سیستم های بیرون از قفس یک ردیفی ندارد. هنگامی که پولت ها با میزان متوسط فسفر تغذیه شده باشند، پولت های تغذیه شده با سنگ آهک درشت دانه سطح استخوان زیادتری نسبت به آن هایی داشته اند که در سن ۱۴ هفتگی با تکه های سنگ آهک ریزدانه تغذیه شده بودند. در مورد مشکلات مربوط به استخوان آثار چشمگیری دیده نشده است. ۳ – افزایش مقدار کلسیم در جیره ی پولت ها و مرغ های تخم گذار پولت ها و مرغ ها با رژیم های هم کالری (isocaloric)و هم پروتئینی (isoprotein) حاوی مقدارهای استاندارد کلسیم و فسفر رژیمی یا مقدار بیشتر از استاندارد از هفت تا ۵۲ هفتگی تغذیه شده اند. نژاد مرغ و میزان کلسیم و فسفر رژیمی بر تولید مرغ ها اثرگذار است فارغ از اینکه نوع سیستم نگهداری مرغ ها کدام یک باشد. مرغ های سفید پیوسته تخم مرغ های بیشتری نسبت به مرغ های قهوه ای تولید می کنند و مرغ هایی که با رژیم های حاوی مکمل کلسیمی و فسفری تغذیه شده اند تخم مرغ های بیشتری تولید کرده و پیوستگی بیشتری در گذاشتن تخم مرغ ها پس از اوج تولید خود داشته اند. وزن تخم مرغ ها در طی اوایل دوره ی تخم گذاری به دلیل افزایش میزان کلسیم و فسفر به شکلی مثبت افزایش یافته است. آثار متقابل قابل توجهی در نتیجه ی نوع سیستم های نگهداری مرغ ها و نوع نژاد مرغ های تخم گذار در رخداد بدشکل شدن های استخوان وجود دارد.مرغ های قهوه ای که در هوای آزاد نگهداری شده اند بالاترین میزان بدشکل شدن استخوان را داشته که میزان میانگین آن ۱۰ درصد می باشد و به دنبال آن مرغ های سفید چه در قفس و چه در هوای آزاد به طور میانگین درصد رخداد بدشکل شدن استخوان را نشان داده اند. مرغ های قهوه ای قفسی کمترین میزان بدشکلی استخوان را داشته اند. آثار مکمل های کلسیمی و فسفری بیشتر از همان اوایل دوره ها در مرغ های نگهداری شده در قفس دیده شده اند. مرغ های کف سالن مزایای بیشتری به ازای گنجانیدن کلسیم و فسفر مکملی در رژیم های خود در قدرت پوسته های تخم مرغ ها نشان نداده اند. ۴ – مکمل کلسیم به صورت انتخاب آزاد در سیستم های کف سالنی در تابستان سال ۲۰۱۵ تحقیقی پیرامون بررسی آثار افزودن پوسته ی صدف به رژیم مرغ های قهوه ای Hyline نگهداری شده در هوای آزاد ، آغاز شد. پوسته ی صدف به صورت انتخاب آزاد در ظرف های کوچک غذا به مرغ ها داده شده و هر دو هفته یکبار این ظرف ها دوباره پر می شده اند. مرغ ها این خوراکی را بسیار دوست می داشته و مشتاق خوردن صدف های تازه بوده اند. برخی از مرغ ها نیز در آن حمام گردوخاک می گرفته اند. سنجه های بدشکل شدن استخوان ، قدرت پوسته ی تخم مرغ و تراکم معدنی استخوان در طی این آزمایش بدست آمد.

*
*

18 + 7 =